Żegnaj babo czyli gdzie w Sejnach zatrzymał się Napoleon

Obraz Wasilija Wierieszczagina przedstawiający Napoleona w zimowym stroju

Nikt w Sejnach nie wie, gdzie dokładnie znajdował się dom, który gościł na krótko Napoleona. Wiadomo na pewno, że 8 grudnia 1812 roku przed południem cesarz podróżujący pod przybranym nazwiskiem zatrzymał się na śniadanie w Sejnach.

Było to w karczmie (a może kawiarni, skoro we wspomnieniach dom nazywany jest cafe haus) należącej do Miculewiczów. Na pewno zjadł kotlety wieprzowe z marchwią i był podobno posiłkiem zachwycony. Był ubrany w mundur przykryty kurtką podbitą sobolim futrem, na głowie maił sobolową czapę. Przy obiedzie rozpoznał go jeden z polskich gwardzistów przebywający w Sejnach (cesarz odznaczył go po bitwie pod Wagram. Skończyło się na moment ukrywanie tożsamości gościa. Po ogrzaniu się (było minus 20 stopni) i pisielniu Napoleon dokonał przeglądu miejskiej milicji składającej się z sejneńskich mieszczan i pikinierów składających się z wieśniaków pod dowództwem 80-letniego kapitana Żelny. Zgromadzeni wznieśli okrzyk: Niech żyje cesarz.

Nadszedł czas wyjazdu w dalszą drogę. Cesarz, który podczas posiłku przekomarzał się z gospodynią, Miculewiczową, nazywając ją „piękną Polką”, pożegnał się z nią wsiadając do sań słowami Adieu baba… i tyle go widzieli.

No pięknie, tylko jest jeden kłopot a w zasadzie cztery. Bo tyle właśnie lokalizacji domu,w którym zatrzymał się Napoleon pokazują w Sejnach. We wspomnieniach Soni Dusznickiej pojawia się opis małego domku przy ulicy, która podobno przed II wojną światową nosiła nazwę Napoleona. W „domu Napoleona” po wojnie mieścił się sierociniec. Wydawałoby się, że konkretów sporo, ale nawet autorka przewodnika po Ziemi sejneńskiej wymienia w nim cztery lokalizacje: 1. restaurację (dawną karczmę) na rogu Pl. Św. Agaty i Łoździejskiej (obecnie 22 Lipca); 2. XIX-wieczny dom zajezdny na rozwidleniu 22 Lipca i Mickiewicza (d. Kalwaryjskiej). 3. starą karczmę na rogu Piłsudskiego i Marchlewskiego (w miejscu byłego Starostwa Powiatowego). 4. Starą Pocztę (dzisiaj siedzibę Fundacji Pogranicze.

I bądź tu człowieku miłośnikiem Napoleona, ileż trzeba się naganiać… Podobno najprawdopodobniejsza jest wersja nr 2 i nr 3. Jeśli wierzyć pocztówce przedwojennej musiałoby to być miejsce nr 3.