La Scala od frontu/fot. AG
Giuseppina Grassini, śpiewająca gwiazda mediolańskiego teatru La Scala miała 23 lata i już dość mocną pozycję na scenie, kiedy po raz pierwszy słuchał jej Napoleon Bonapartego zdobyciu Mediolanu w 1796 roku. Ale dopiero 4 lata temu został jego kochanką.
Teatr La Scala w stolicy Lombardii to z pewnością jedna z bardziej prestiżowych i najsłynniejszych scen na świecie. Budynek La Scali stoi w centru Mediolanu, kilka minut spacerkiem od katedry.
Teatr La Dcala zbudowano w miejscu zburzonego Teatru Regio Ducale, który z kolei postawiono w miejscu, w którym wcześniej stał kościół Santa Maria alla Scala (nazwany tak na cześć włoskiej szlachcianki Beatrice Regina della Scala, z której inicjatywy został wybudowany).
Nowy Teatr został wybudowany z inicjatywy bogatszych mediolańczyków. Poprosili oni cesarzową Austrii, Marię Teresę o patronat. Projekt wykonał architekt Giuseppe Piermarini a sam budynek został zbudowany w 1776. Dwa lata później – 3 sierpnia 1778 roku – zainaugurował działalność sam teatr – wystawiono operę “Europa Riconosciuta” skomponowaną na tę okazję przez Antoniego Salieriego.
Nie zwrócił na nią uwagi
Po uroczystym wejściu Napoleona do Mediolanu – 15 maja 1776 roku – szybko zarówno on, jak i inni generałowie z jego armii stali się najbardziej pożądanymi gośćmi na wszelkiego rodzaju przyjęciach, spotkaniach, koncertach. Jednym z miejsc, w których bywał młody dowódca Armii Włoch, był także Teatr La Scala. Była również na przedstawieniu Dziewice Słońca Gaetano Andreozzi. Jedną z gwiazd zespołu była śpiewaczka Giuseppina Grassini. Wtedy jednak nie mieli okazji się spotkać i poznać bliżej, chociaż ona była Bonapartem bardzo zainteresowana (jak wszyscy mediolańczycy).
Giuseppina Grassini w sztuce Zaira
Jak wspominała później: „Byłam wtedy w pełni rozwoju mojego talentu i urody. Mój śpiew w „Dziewicach Słońca” był powszechnie komentowany i byłam obiektem pożądania wszystkich znanych mi mężczyzn. Jednak ten, który był przedmiotem moich pragnień – młody Napoleon – w ogóle nie był wtedy wrażliwy na mój czar. Kiedy miałam całe Włochy u stóp, on jeden lekceważył moje spojrzenia. Zmieniło się po latach, kiedy on miał Włochy u swoich stóp.”
Urodziła się by śpiewać
Giuseppina urodziła się 18 kwietnia 1773 roku w miejscowości Varese, na północ od Mediolanu . Jej ojciec był księgowym w klasztorze żeńskim, w sumie z żona mieli 18 dzieci.
Pierwszym nauczycielem Giuseppiny był organista kościelny, Domenico Zucchinetti. On polecił wysłanie młodej zdolnej śpiewaczki do Mediolanu na nauki śpiewu. Jej mentorem i kochankiem z stolicy Lombardii został hrabia Alberico Belgijoso. Opłacał jej edukację i zorganizował debiut sceniczny w 1789 roku w Parmie. Śpiewała niewielkie partie w operach komicznych La pastorella nobile i La baletnica amante. W następnym roku występowała w trzech operach komicznych w La Scali. Od 1792 roku zaczęła śpiewać w operach tragicznych na scenach Vicenzy, Wenecji, Mediolanu, Neapolu i Ferrary. W 1797 po raz pierwszy zagrała główną rolę, potem zagrała między innymi Julię w premierze Romeo i Julia Zingarellego.
Chemia zadziałała
Po raz drugi zaśpiewała przez Napoleonem wieczorem 4 czerwca 1800 roku. Napoleon przeszedł z armią do Włoch (przez Alpy) i wrócił do Mediolanu. Tym razem chemia między nimi zadziałała u już następnego ranka sekretarz budzący Napoleona, by mu powiedzieć o kapitulacji Genui zastał go w łóżku z Giusepppiną. Wspólne śniadanie z parą kochanków zjadł generał Berthier i wtedy zapadł decyzja o wyjeździe śpiewaczki do Francji.
Potem konsul zaprosił śpiewaczkę do Paryża, gdzie płacił za jej mieszkanie (przy ulicy de la Victoire). Sprowadził razem z nią także skrzypka Piotra Rode. 14 lipca 1800 roku zaśpiewała w Pałacu Inwalidów (Świątyni Marsa) z tenorem Bianchim duet Mechula. Jej romans z Bonapartem trwał do chwili, kiedy ten dowiedział się o jej romansie z Rode. Muzyczna para opuściła Paryż listopadzie 1801 roku i udała się na występy do Niderlandów i Niemiec.
Wnętrze La Scali/fot. archiwum Teatro La Scala
Jak się dostać do La Scali
Dojazd: La Scala znajduje się przy placu o tej samej nazwie, bardzo blisko Piazza Duomo. Najłatwiej jest wysiąść z metra na stacji Duomo (linia MM1 czerwona bądź MM3 żółta) i po prostu przejść przez Galerię Vittorio Emanuele.
Bilety do muzeum:
• Normalny: 9 euro
• Zniżkowy: 6 euro
• Szkolny: 3,50 euro
• Seniorzy po 65 roku: 6 euro
• Dzieci poniżej 12 lat i niepełnosprawni: gratis
• Studenci: 6 euro
Adam Gąsior
szukając napoleona 