Napoleon Bonaparte wjechał na białym koniu „Bijou” na czele swoich wojsk do Mediolanu w niedzielę 15 maja 1796 roku. Pięć dni po wygranej bitwie pod Lodi. W jego orszaku wchodził do Mediolanu również przywódca milicji mediolańskiej, książę Serbelloni. Udał się do katedry, by potem przenocować w Pałacu Greppi. Jednak na stałą swoją kwaterę po kilku dniach wybrał Pałac Serbelloni przy ówczesnej Corso Della Porte Orientalne.
Po kilku dniach opuścił Mediolan i wrócił do niego na krótko 5 czerwca, by znowu wyruszyć tym razem w kierunku Toskanii.
10 lipca do pałacu dotarła wreszcie Józefina, Bonaparte dojechał do niej trzy dni potem, po kilkutygodniowej wyprawie, podczas której na czele armii pokonał prawie 450 kilometrów i podporządkował sobie środkowe Włochy. Niestety mogli ze sobą być tylko dwie noce. Napoleon ruszył znowu z armią. Potem znowu wrócił i mieszkali z Józefiną tutaj aż do
Pałac Serbelloni został zbudowany pod koniec XVIII wieku w stylu neoklasycystycznym przez Gabriela Serbelloniego. Fasadę zaprojektował Simone Cantoni.
Niestety nie udało mi się zwiedzić pałacu wewnątrz, więc Salę Napoleona i buduar, w którym sypiał z Józefiną zostawiam sobie na następny raz.
Sala Napoleona byłą najbogaciej ozdobioną w całym budynku. Dekoracje ścienne zaprojektował Cantoni.
Freski w buduarze są autorstwem w buduarze, kiedy Francesco Podestiego, a inspirowane były badaniami Pariniego nad postaciami alegorycznymi i symbolicznymi oraz jednym z jego ukochanych mitów, historią miłosną Kupidyna i Psyche.
Na ścianie pałacu znajduje się tablica upamiętniająca pobyt Bonapartego w 1796 roku. Obecny adres pałacu, to Corso Venezia, 16
Adam Gąsior
szukając napoleona 